eTereyağı dağını hatırlayan var mı? Onlarca yıl boyunca sadece soğuk hava depolarında değil, aynı zamanda aşırı üretim ve israfın sembolü olarak kolektif hayal gücünde de saklandı. Neredeyse 20 yıldır Tereyağı Dağı fethedildi, Süt Gölü içildi ve çevre dostu imha konusunda endişelenmemize gerek yok. Bu, akla gelebilecek en doğal şekilde gerçekleşti.
Butterberg and Co., moda endüstrisinin ürettiği sindirilemez şeylerle karşılaştırıldığında cennet gibi bir manzaraydı. Her yıl satılmayan ve bu nedenle çöpe atılan kumaş, ayakkabı ve giysi dağları, kıyaslandığında Himalaya sorununa dönüşmüştür. Bu sorunun bir parçası olan lüks sektörü de artık sorunun çözümünde öncü olabilecek mi?
Peki o zaman nasıl?
Her yıl tam olarak ne kadar giysi üretildiğini söylemek zordur. Uzmanlar, 150 milyara kadar tekil ürünün bulunduğunu varsayıyor ve bunların yüzde 40'a kadarının satılmadığını tahmin ediyor. Ve satılan parçalardan bazıları, tasarlandıklarından ve üretildiklerinden daha hızlı bir şekilde çöpe atılıyor. Sınırsız giyim tüketiminde Almanya önde: Federal İstatistik Ofisi'nin verilerine göre Almanya'da 2022 yılında kişi başına 5,5 kilo tekstil çöpe atıldı ve bunun 462 bin 500 tonu ihraç edildi. Önceki yıllarla karşılaştırıldığında hafif bir düşüş var ancak yalnızca ABD daha savurgan ve Çin üçüncü sırada yer alıyor.
Lüks markalar, doğası gereği, kalan stok konusunda, fiyatları düzenli ve sert bir şekilde düşüren orta sınıf markalara veya çöp faktörünün konseptin bir parçası olduğu hızlı modaya göre farklı sorunlar yaşıyor. Krema için en sıradan satışlar bile zordur: Örneğin Hermès, Louis Vuitton veya Chanel'in hiçbir zaman satışları olmaz. Bu orada hiçbir şey kalmadığı anlamına gelmez. Ancak bir satıcıda bu mevsimsel kalıntıları karıştıran herkes, muhtemelen pahalı, çok arzu edilen ve yüksek kaliteli ürünlerin, plastik askılardaki elbise askıları üzerinde düşük fiyata satıldıklarında auralarının bir kısmını kaybettiği gerçeğini zaten deneyimlemiştir.
Onlarca yıldır aranıyor. Gucci'nin yakın zamanda gelecekte “Gucci Vintage” adı altında ürünler sunacağını duyurmasının nedeni de budur.
Kaynak: Gucci Arşivleri
Peki o zaman nereye koyacağız? Bir yandan aşırı üretim ve imha meselesi oldukça gizli bir şekilde ele alınıyor: En pahalı tasarımcı markalarının ne kadar fazla üretim yaptığı açıkça bildirilmiyor. Lüks aynı zamanda sınırlı anlamına da gelir; genellikle yalnızca gerekli bütçeye sahipseniz dünyanın her yerinde bulunabilen bir ürün olsa bile. Bu nedenle, arta kalan tasarım ürünleri kitlesine tam olarak ne olduğu yalnızca kısmen anlaşılabilir: bunların bir kısmı satış noktalarında son buluyor. 20 yıl önce büyük bir iş geliştiren YOOX gibi çevrimiçi mağazalarda çok şey var.
Ama hâlâ bir şeyler kalmış gibi görünüyor. 2018'de Burberry'nin, ürünlerinin ayrıcalıklılığını garanti altına almak için yaklaşık 30 milyon euro değerindeki satılmayan kıyafet, aksesuar ve parfümü yaktığı ortaya çıktığında büyük öfke yaşandı. Uzmanlar, bu tür önlemlere başvuranların yalnızca kendilerinin olmadığını varsayıyor. Burberry yakalandıkları için şanssızdı tabiri caizse. Aynı zamanda bu bir lütuftu çünkü lüks endüstrisindeki giyim israfına ilişkin tartışmayı alevlendirdi.
İmha yasaktır
Bir şeyler değişmeye başladı: kamuoyu değişti. Çevresel günahlar artık modada önemsiz bir suç değil; insanların satış kararlarını etkiliyor. Politikacılar konuyu gündeme getiriyor: Mesela geçen yılın sonunda satılmayan kıyafet ve ayakkabıların imha edilmesini yasaklayan “AB Çevreci Tasarım Yönetmeliği” yürürlüğe girdi. Elbette, örneğin Küresel Güney'deki ülkeler söz konusu olduğunda, geçiş aşamaları ve muhtemelen boşluklar da var; bu ülkeler, on yıllardır aşırı tüketimin yükünün hiç de önemsiz olmayan bir kısmını taşımak zorunda kalıyor.
Ancak yeni konseptlere talep olduğu mesajı artık lüks markaların ve şirketlerin gündeminde üst sıralarda yer alıyor. Geleneksel lüks anlayışı da inovasyon faktörünü içerecek şekilde daha hızlı genişliyor: Örneğin, artık kirli deri tabakhanesi gibi geleneksel zanaat süreçlerini daha temiz hale getirmek için en son teknoloji kullanılıyor. LVMH, yalnızca en iyi zanaat endüstrilerini sürdürülebilir bir şekilde geleceğe yönlendirmekten sorumlu olan LVMH Métiers adlı kendi departmanına sahip olan tek şirket değildir. Yapay zeka (AI), üretimi daha uygun hale getirmek için talebin tahmin edilmesine veya sosyal medya ve çevrimiçi mağazalardan gelen trendlerin değerlendirilmesine de belirleyici bir katkıda bulunabilir.
Başka bir fikir: Harry Nuriev, Balenciaga envanterinden her moda tutkununun hayalindeki kanepeleri tasarladı
Kaynak: Üretici
Ancak vintage patlaması nedeniyle başka bir şey değişti: Lüks artık otomatik olarak yeni anlamına gelmiyor, ikinci el artık otomatik olarak küflü ve daha az değerli anlamına gelmiyor ve geri dönüşüm ve ileri dönüşüm artık doldurulmuş çorap anlamına gelmiyor. Günümüzün genç tasarımcıları için artık sadece iyi bir form değil, artık malzemelerle çalışmak neredeyse standart bir uygulamadır. Aynı zamanda havalı kabul edilir; özellikle de tek tek parçaya ilave anlam düzeyleri kazandırdığı ve uzmanlığa işaret ettiği için.
Herkes yeni bir şeyler yapabilir. Doğru vintage malzemeleri birleştirmek öyle değil: Kaliforniyalı tasarımcı ve doğa adamı Spencer Phipps, memleketindeki efsanevi ikinci el mağazalarından buluntuları ileri dönüşüm konusunda ustadır. Hyères'te 2023 yılında moda sektörünün en önemli genç yetenek ödüllerinden birini kazanan İsveçli Petra Fagerstrom, Mercedes araçlarından geri dönüştürülmüş malzemelerden yapılmış bir koleksiyonla biri Chanel'den, diğeri Mercedes'ten olmak üzere iki ödülü evine götürdü. ELV Denim gibi genç markalar, eski denim kumaşlardan tasarımcı kot pantolonlar üreterek başarıya ulaşıyor. Ecoalf gibi orta sınıf markalar koleksiyonlarının bir kısmını birbirlerinin ihtiyaç fazlası malzemelerinden oluşturuyor. LVMH markalarının en kaliteli kumaşlarından kalan stokları öncelikle rulo halinde satın almak isterseniz bunu Nona Source web sitesinden yapabilirsiniz.
Büyük markalar artık iş anlamında kendi miraslarını daha fazla yansıtıyorlar: Gucci şu anda markanın tarihi de dahil olmak üzere seçilmiş parçalarının satıldığı Gucci Vintage web sitesini açıyor. Balenciaga da yeniden satış programıyla benzer bir model uyguluyor. Özellikle Helmut Lang gibi artık var olmayan markalardan seçilmiş vintage parçalar veya Martin Margiela'nın Hermès'in kreatif direktörlüğünü yaptığı dönemden kalma uzun süredir devam eden işbirliklerinden parçalar en yüksek fiyatlara ulaşıyor ve bazen sanat gibi alınıp satılıyor veya bir sanat eseri olarak görülüyor. yatırım.
Müşteri davranışı önemlidir
Kıyafet satın alırken daha sürdürülebilir bir gelecek yaratma çabası içinde, yalnızca moda ve giyimin değerini takdir etmek değil, aynı zamanda bunu bilmek de önemlidir: Müşterilerin ve onların tüketici davranışlarının tedarikçiler üzerindeki etkisi, nihai olarak nasıl satın alınacağının anahtarıdır. ve Şirketlerin ne kadar üretecekleri. Bu aynı zamanda hızlı modadan mümkün olduğunca kaçınmak anlamına da geliyor. Sadece uzun süre dayanacak değil, aynı zamanda uzun süre beğenilecek ve sonradan tekrar satılabilecek parçalara yatırım yapın. Bu davranış, belirli koşullar altında, doğru ve önemli bir sinyal olsa bile herhangi bir AB düzenlemesinden daha fazla etkiye sahip olabilir.
Zaten basit bir çözüm yok; sorun, farklı aktörlerin farklı uçlara yöneldiği bir iplik yumağı gibidir: sanayi, siyaset ve son olarak ama bir o kadar da önemlisi tüketiciler. Ancak – diğer pek çok alanın aksine – biz müşteriler, şirketlerin iddia edilen ve fiili entrikalarının insafına kalmış değiliz. Gelecekte giysilerimizin ekolojik olarak ne kadar kirli veya temiz olabileceğini belirlemek bize, daha doğrusu bedenlerimize bağlı.
Butterberg and Co., moda endüstrisinin ürettiği sindirilemez şeylerle karşılaştırıldığında cennet gibi bir manzaraydı. Her yıl satılmayan ve bu nedenle çöpe atılan kumaş, ayakkabı ve giysi dağları, kıyaslandığında Himalaya sorununa dönüşmüştür. Bu sorunun bir parçası olan lüks sektörü de artık sorunun çözümünde öncü olabilecek mi?
Peki o zaman nasıl?
Her yıl tam olarak ne kadar giysi üretildiğini söylemek zordur. Uzmanlar, 150 milyara kadar tekil ürünün bulunduğunu varsayıyor ve bunların yüzde 40'a kadarının satılmadığını tahmin ediyor. Ve satılan parçalardan bazıları, tasarlandıklarından ve üretildiklerinden daha hızlı bir şekilde çöpe atılıyor. Sınırsız giyim tüketiminde Almanya önde: Federal İstatistik Ofisi'nin verilerine göre Almanya'da 2022 yılında kişi başına 5,5 kilo tekstil çöpe atıldı ve bunun 462 bin 500 tonu ihraç edildi. Önceki yıllarla karşılaştırıldığında hafif bir düşüş var ancak yalnızca ABD daha savurgan ve Çin üçüncü sırada yer alıyor.
Lüks markalar, doğası gereği, kalan stok konusunda, fiyatları düzenli ve sert bir şekilde düşüren orta sınıf markalara veya çöp faktörünün konseptin bir parçası olduğu hızlı modaya göre farklı sorunlar yaşıyor. Krema için en sıradan satışlar bile zordur: Örneğin Hermès, Louis Vuitton veya Chanel'in hiçbir zaman satışları olmaz. Bu orada hiçbir şey kalmadığı anlamına gelmez. Ancak bir satıcıda bu mevsimsel kalıntıları karıştıran herkes, muhtemelen pahalı, çok arzu edilen ve yüksek kaliteli ürünlerin, plastik askılardaki elbise askıları üzerinde düşük fiyata satıldıklarında auralarının bir kısmını kaybettiği gerçeğini zaten deneyimlemiştir.
Onlarca yıldır aranıyor. Gucci'nin yakın zamanda gelecekte “Gucci Vintage” adı altında ürünler sunacağını duyurmasının nedeni de budur.
Kaynak: Gucci Arşivleri
Peki o zaman nereye koyacağız? Bir yandan aşırı üretim ve imha meselesi oldukça gizli bir şekilde ele alınıyor: En pahalı tasarımcı markalarının ne kadar fazla üretim yaptığı açıkça bildirilmiyor. Lüks aynı zamanda sınırlı anlamına da gelir; genellikle yalnızca gerekli bütçeye sahipseniz dünyanın her yerinde bulunabilen bir ürün olsa bile. Bu nedenle, arta kalan tasarım ürünleri kitlesine tam olarak ne olduğu yalnızca kısmen anlaşılabilir: bunların bir kısmı satış noktalarında son buluyor. 20 yıl önce büyük bir iş geliştiren YOOX gibi çevrimiçi mağazalarda çok şey var.
Ama hâlâ bir şeyler kalmış gibi görünüyor. 2018'de Burberry'nin, ürünlerinin ayrıcalıklılığını garanti altına almak için yaklaşık 30 milyon euro değerindeki satılmayan kıyafet, aksesuar ve parfümü yaktığı ortaya çıktığında büyük öfke yaşandı. Uzmanlar, bu tür önlemlere başvuranların yalnızca kendilerinin olmadığını varsayıyor. Burberry yakalandıkları için şanssızdı tabiri caizse. Aynı zamanda bu bir lütuftu çünkü lüks endüstrisindeki giyim israfına ilişkin tartışmayı alevlendirdi.
İmha yasaktır
Bir şeyler değişmeye başladı: kamuoyu değişti. Çevresel günahlar artık modada önemsiz bir suç değil; insanların satış kararlarını etkiliyor. Politikacılar konuyu gündeme getiriyor: Mesela geçen yılın sonunda satılmayan kıyafet ve ayakkabıların imha edilmesini yasaklayan “AB Çevreci Tasarım Yönetmeliği” yürürlüğe girdi. Elbette, örneğin Küresel Güney'deki ülkeler söz konusu olduğunda, geçiş aşamaları ve muhtemelen boşluklar da var; bu ülkeler, on yıllardır aşırı tüketimin yükünün hiç de önemsiz olmayan bir kısmını taşımak zorunda kalıyor.
Ancak yeni konseptlere talep olduğu mesajı artık lüks markaların ve şirketlerin gündeminde üst sıralarda yer alıyor. Geleneksel lüks anlayışı da inovasyon faktörünü içerecek şekilde daha hızlı genişliyor: Örneğin, artık kirli deri tabakhanesi gibi geleneksel zanaat süreçlerini daha temiz hale getirmek için en son teknoloji kullanılıyor. LVMH, yalnızca en iyi zanaat endüstrilerini sürdürülebilir bir şekilde geleceğe yönlendirmekten sorumlu olan LVMH Métiers adlı kendi departmanına sahip olan tek şirket değildir. Yapay zeka (AI), üretimi daha uygun hale getirmek için talebin tahmin edilmesine veya sosyal medya ve çevrimiçi mağazalardan gelen trendlerin değerlendirilmesine de belirleyici bir katkıda bulunabilir.
Başka bir fikir: Harry Nuriev, Balenciaga envanterinden her moda tutkununun hayalindeki kanepeleri tasarladı
Kaynak: Üretici
Ancak vintage patlaması nedeniyle başka bir şey değişti: Lüks artık otomatik olarak yeni anlamına gelmiyor, ikinci el artık otomatik olarak küflü ve daha az değerli anlamına gelmiyor ve geri dönüşüm ve ileri dönüşüm artık doldurulmuş çorap anlamına gelmiyor. Günümüzün genç tasarımcıları için artık sadece iyi bir form değil, artık malzemelerle çalışmak neredeyse standart bir uygulamadır. Aynı zamanda havalı kabul edilir; özellikle de tek tek parçaya ilave anlam düzeyleri kazandırdığı ve uzmanlığa işaret ettiği için.
Herkes yeni bir şeyler yapabilir. Doğru vintage malzemeleri birleştirmek öyle değil: Kaliforniyalı tasarımcı ve doğa adamı Spencer Phipps, memleketindeki efsanevi ikinci el mağazalarından buluntuları ileri dönüşüm konusunda ustadır. Hyères'te 2023 yılında moda sektörünün en önemli genç yetenek ödüllerinden birini kazanan İsveçli Petra Fagerstrom, Mercedes araçlarından geri dönüştürülmüş malzemelerden yapılmış bir koleksiyonla biri Chanel'den, diğeri Mercedes'ten olmak üzere iki ödülü evine götürdü. ELV Denim gibi genç markalar, eski denim kumaşlardan tasarımcı kot pantolonlar üreterek başarıya ulaşıyor. Ecoalf gibi orta sınıf markalar koleksiyonlarının bir kısmını birbirlerinin ihtiyaç fazlası malzemelerinden oluşturuyor. LVMH markalarının en kaliteli kumaşlarından kalan stokları öncelikle rulo halinde satın almak isterseniz bunu Nona Source web sitesinden yapabilirsiniz.
Büyük markalar artık iş anlamında kendi miraslarını daha fazla yansıtıyorlar: Gucci şu anda markanın tarihi de dahil olmak üzere seçilmiş parçalarının satıldığı Gucci Vintage web sitesini açıyor. Balenciaga da yeniden satış programıyla benzer bir model uyguluyor. Özellikle Helmut Lang gibi artık var olmayan markalardan seçilmiş vintage parçalar veya Martin Margiela'nın Hermès'in kreatif direktörlüğünü yaptığı dönemden kalma uzun süredir devam eden işbirliklerinden parçalar en yüksek fiyatlara ulaşıyor ve bazen sanat gibi alınıp satılıyor veya bir sanat eseri olarak görülüyor. yatırım.
Müşteri davranışı önemlidir
Kıyafet satın alırken daha sürdürülebilir bir gelecek yaratma çabası içinde, yalnızca moda ve giyimin değerini takdir etmek değil, aynı zamanda bunu bilmek de önemlidir: Müşterilerin ve onların tüketici davranışlarının tedarikçiler üzerindeki etkisi, nihai olarak nasıl satın alınacağının anahtarıdır. ve Şirketlerin ne kadar üretecekleri. Bu aynı zamanda hızlı modadan mümkün olduğunca kaçınmak anlamına da geliyor. Sadece uzun süre dayanacak değil, aynı zamanda uzun süre beğenilecek ve sonradan tekrar satılabilecek parçalara yatırım yapın. Bu davranış, belirli koşullar altında, doğru ve önemli bir sinyal olsa bile herhangi bir AB düzenlemesinden daha fazla etkiye sahip olabilir.
Zaten basit bir çözüm yok; sorun, farklı aktörlerin farklı uçlara yöneldiği bir iplik yumağı gibidir: sanayi, siyaset ve son olarak ama bir o kadar da önemlisi tüketiciler. Ancak – diğer pek çok alanın aksine – biz müşteriler, şirketlerin iddia edilen ve fiili entrikalarının insafına kalmış değiliz. Gelecekte giysilerimizin ekolojik olarak ne kadar kirli veya temiz olabileceğini belirlemek bize, daha doğrusu bedenlerimize bağlı.