Dmafya babası Al Capone burada beş yıl, birden fazla katil olan Robert “Birdman” Stroud 17 yıl, geçici “1 Numaralı Halk Düşmanı” Alvon Karpis, hatta çeyrek asırdan fazla bir süre burada geçirmişti: San’daki kayalık Alcatraz adasında Francisco Bay, Amerika’nın en kötü suçluları hapsedildi.
21 Mart 1963’te, ABD federal maksimum güvenlikli hapishanesinin son 27 mahkumu, diğer hapishanelere nakledilmek üzere tekneyle “The Rock” adlı adadan ayrıldı. San Francisco Chronicle gazetesi, onları karaya çıkan, elleri kelepçeli ve ayak bilekleri bağlı, başları öne eğik “solgun, sessiz” adamlar olarak tanımladı.
Son mahkumlar 21 Mart 1963’te hapishaneden ayrıldı – iki kez berabere kaldı
Kaynak: resim ittifakı / dpa
Son mahkumlar arasında 1422 numaralı mahkum olan Darwin Coon da vardı. 1959’dan beri silahlı banka soygunu nedeniyle yaklaşık dört yıldır burada tutulmuştu; daha sonra Alcatraz’da turist rehberi olarak çalıştı ve 2002’de bununla ilgili bir kitap yayınladı – “Hattın Gerçek Sonu”. Hapishane adasında başına gelen en kötü şey, “D Blokta, ışık huzmesi olmayan, son derece soğuk, karanlık bir hücrede 29 gün” olduğunu bildirdi.
Resmi olarak yüksek güvenlikli bir hapishane olarak açıldığı 11 Ağustos 1934 ile 21 Mart 1963 arasında toplam 1.576 erkek burada kilitlendi, ancak bir seferde 300’ü geçmedi. Hücreleri yalnızca 1,5 metre genişliğinde, 2,7 metre uzunluğunda ve 2,1 metre yüksekliğindeydi; hepsi parmaklıklı kapılarla kilitlenmişti: Alcatraz’da mahkumlar için mahremiyet yoktu. Hücrelerde bir ranza, bir çalışma masası ve katlanır bir oturma tahtası vardı; arka duvarda bir lavabo ve tuvalet vardı.
San Francisco şehir merkezinin kuzeyindeki körfezdeki sekiz hektarlık, 500 metreye kadar uzunluktaki kayalık ada, 1850’den beri federal hükümete ait. Kısa süre sonra batı kıyısındaki ilk modern deniz feneri burada inşa edildi, daha sonra bir kale, batıdan düşman eksikliği nedeniyle oldukça işe yaramaz hale geldi ve bu nedenle İç Savaş sırasında esir alınan güneyliler için ve ardından bir ABD askeri hapishanesi olarak kullanıldı.
Bu amaçla 1909-1912 yılları arasında dönemin son düzenlemelerine uygun olarak yeni bir hücre bloğu inşa edilmiştir. ABD Adalet Bakanlığı, 12 Ekim 1933’te burada maksimum güvenlikli bir hapishane kurmak için bu binayı satın aldıktan sonra, henüz yirmi yıllık olan bina biraz modernize edildi; yatırılan miktar sadece 260.000 dolardı. Bugünün satın alma gücüyle, bu yaklaşık 6 milyon dolar olurdu – 150 metre uzunluğundaki bir bina için çok fazla değil.
ayrıca oku
Hücre binası, A’dan D’ye bloklar olmak üzere dört alana ayrıldı. İkincisinde, en kötü mahkumlar hapsedildi. Sonunda mahkumlar tarafından “Delik” lakaplı özel hücreler vardı. Asi mahkûmlar hapishanede ceza olarak genellikle günlerce, bazen haftalarca aylarca orada kalmak zorunda kaldılar. “Delik”, Darwin Coon’un 29 gün boyunca hapsedildiği karanlık hücreye de yer verdi.
Dikenli tel ve Alcatraz’da bir gözetleme kulesi. Arka planda San Francisco (1940 dolaylarında)
Kaynak: resim ittifakı / akg resimleri
Yemek odası ve mutfak hücre bloğunun dışındaydı. Mahkumlar ve personel birlikte günde üç öğün yemek yiyordu. Alcatraz’ın reviri yemek odasının üzerindeydi. Mahkûmların çoğu gün be gün bakakaldı, çünkü örneğin çamaşırhanede, küçük onarım atölyelerinde veya mutfakta çalışmak Alcatraz’da yalnızca personele sorun çıkarmayan mahkûmların sahip olduğu bir ayrıcalıktı.
1939/40’ta, hapishane faaliyete devam ederken, hücrelerin kötü durumda olması nedeniyle büyük bir yenileme gerçekleştirildi. Şu anda 1,1 milyon dolar yatırım yapıldı, yani bugünkü alım gücüne göre en az 23,6 milyon dolar. Ancak hücrelerdeki tuvaletlere yine de körfezden pompalanan tuzlu su veriliyordu. İyi bir fikir değil çünkü tuz, betonarme duvarların donatılarını aşındırdı ve onları gözenekli hale getirdi.
ayrıca oku
Üç kariyer suçlusu bundan yararlandı: Frank Morris ve John ve Clarence Anglin kardeşler, Aralık 1961’de kaçışlarını planlamaya başladılar. Önce kantinden aldıkları metal kaşıklar ve ev yapımı bir matkapla lavabolarının altındaki havalandırma deliklerini genişlettiler; giderek büyüyen deliklerin önüne uyacak şekilde boyanmış karton yerleştirdiler. Açıklıklar, arkadaki havalandırma bacasına tırmanacak kadar genişlediğinde, gizli bir atölye kurdukları hücre bloğunun artık kullanılmayan üst katına tırmandılar.
Burada saklanan 50’den fazla yağmurluk ve diğer malzemelerden ikiye bir buçuk metre boyutlarında bir sal diktiler. Dikişleri ısıtma sisteminden gelen sıcak buharla vulkanize ederek su geçirmez hale getirdiler. Eski ahşaptan birkaç kürek yaptılar. Sonunda havalandırma bacasından da geçerek çatıya çıkmanın bir yolunu buldular – tek yapmaları gereken fanı sökmekti.
Alcatraz’ın takma adı “The Rock”. İşte 1940’lardan bir fotoğraf
Kaynak: resim ittifakı / Everett Colle
11 Haziran 1962 akşamı kaçışlarına başladılar. Üçlü, sallarıyla çatıya tırmandı, bir oluktan 15 metre aşağı kaydı, hücre bloğunun ve bir duvarın etrafına birkaç çit tırmandı. Akşam saat 22:00’den kısa bir süre sonra, Alcatraz’ın kuzeydoğu köşesinden “denize açıldılar”—önlerinde tehlikeli akıntıların olduğu 3,5 millik buzlu su vardı.
Morris ve Albin kardeşler bir daha hiç görülmedi. Salın kalıntıları on gün sonra Golden Gate Köprüsü yakınlarında bulundu. ABD yetkilileri, üç kişinin boğulduğunu ve cesetlerinin Pasifik’te kaybolduğunu varsaydılar. Buna rağmen, federal hapishanelerden kaçan mahkumları aramakla görevli ABD Polis Teşkilatları, üçünü de arananlar listesine koydu.
Kaçış, Alcatraz’ın kapanması için son itici güçtü: zaten işletme maliyetleri çok yüksek olmuştu. Tüm içme suyu ve tüm yiyeceklerin adaya getirilmesi gerekiyordu. Ayrıca artık yarım asırlık binalar da dalgalı deniz havasında bakımsızlıktan dökülüyordu. Ne de olsa hapishane koşulları artık insanlık dışı kabul ediliyordu. Böylece, Başsavcı Robert F. Kennedy, 21 Mart 1963’te uygulanan kapatma emrini verdi.
Facebook’ta “Dünya Tarihi”ni de bulabilirsiniz. Bir beğeni bizi mutlu eder.
21 Mart 1963’te, ABD federal maksimum güvenlikli hapishanesinin son 27 mahkumu, diğer hapishanelere nakledilmek üzere tekneyle “The Rock” adlı adadan ayrıldı. San Francisco Chronicle gazetesi, onları karaya çıkan, elleri kelepçeli ve ayak bilekleri bağlı, başları öne eğik “solgun, sessiz” adamlar olarak tanımladı.
Son mahkumlar 21 Mart 1963’te hapishaneden ayrıldı – iki kez berabere kaldı
Kaynak: resim ittifakı / dpa
Son mahkumlar arasında 1422 numaralı mahkum olan Darwin Coon da vardı. 1959’dan beri silahlı banka soygunu nedeniyle yaklaşık dört yıldır burada tutulmuştu; daha sonra Alcatraz’da turist rehberi olarak çalıştı ve 2002’de bununla ilgili bir kitap yayınladı – “Hattın Gerçek Sonu”. Hapishane adasında başına gelen en kötü şey, “D Blokta, ışık huzmesi olmayan, son derece soğuk, karanlık bir hücrede 29 gün” olduğunu bildirdi.
Resmi olarak yüksek güvenlikli bir hapishane olarak açıldığı 11 Ağustos 1934 ile 21 Mart 1963 arasında toplam 1.576 erkek burada kilitlendi, ancak bir seferde 300’ü geçmedi. Hücreleri yalnızca 1,5 metre genişliğinde, 2,7 metre uzunluğunda ve 2,1 metre yüksekliğindeydi; hepsi parmaklıklı kapılarla kilitlenmişti: Alcatraz’da mahkumlar için mahremiyet yoktu. Hücrelerde bir ranza, bir çalışma masası ve katlanır bir oturma tahtası vardı; arka duvarda bir lavabo ve tuvalet vardı.
San Francisco şehir merkezinin kuzeyindeki körfezdeki sekiz hektarlık, 500 metreye kadar uzunluktaki kayalık ada, 1850’den beri federal hükümete ait. Kısa süre sonra batı kıyısındaki ilk modern deniz feneri burada inşa edildi, daha sonra bir kale, batıdan düşman eksikliği nedeniyle oldukça işe yaramaz hale geldi ve bu nedenle İç Savaş sırasında esir alınan güneyliler için ve ardından bir ABD askeri hapishanesi olarak kullanıldı.
Bu amaçla 1909-1912 yılları arasında dönemin son düzenlemelerine uygun olarak yeni bir hücre bloğu inşa edilmiştir. ABD Adalet Bakanlığı, 12 Ekim 1933’te burada maksimum güvenlikli bir hapishane kurmak için bu binayı satın aldıktan sonra, henüz yirmi yıllık olan bina biraz modernize edildi; yatırılan miktar sadece 260.000 dolardı. Bugünün satın alma gücüyle, bu yaklaşık 6 milyon dolar olurdu – 150 metre uzunluğundaki bir bina için çok fazla değil.
ayrıca oku
Hücre binası, A’dan D’ye bloklar olmak üzere dört alana ayrıldı. İkincisinde, en kötü mahkumlar hapsedildi. Sonunda mahkumlar tarafından “Delik” lakaplı özel hücreler vardı. Asi mahkûmlar hapishanede ceza olarak genellikle günlerce, bazen haftalarca aylarca orada kalmak zorunda kaldılar. “Delik”, Darwin Coon’un 29 gün boyunca hapsedildiği karanlık hücreye de yer verdi.
Dikenli tel ve Alcatraz’da bir gözetleme kulesi. Arka planda San Francisco (1940 dolaylarında)
Kaynak: resim ittifakı / akg resimleri
Yemek odası ve mutfak hücre bloğunun dışındaydı. Mahkumlar ve personel birlikte günde üç öğün yemek yiyordu. Alcatraz’ın reviri yemek odasının üzerindeydi. Mahkûmların çoğu gün be gün bakakaldı, çünkü örneğin çamaşırhanede, küçük onarım atölyelerinde veya mutfakta çalışmak Alcatraz’da yalnızca personele sorun çıkarmayan mahkûmların sahip olduğu bir ayrıcalıktı.
1939/40’ta, hapishane faaliyete devam ederken, hücrelerin kötü durumda olması nedeniyle büyük bir yenileme gerçekleştirildi. Şu anda 1,1 milyon dolar yatırım yapıldı, yani bugünkü alım gücüne göre en az 23,6 milyon dolar. Ancak hücrelerdeki tuvaletlere yine de körfezden pompalanan tuzlu su veriliyordu. İyi bir fikir değil çünkü tuz, betonarme duvarların donatılarını aşındırdı ve onları gözenekli hale getirdi.
ayrıca oku
Üç kariyer suçlusu bundan yararlandı: Frank Morris ve John ve Clarence Anglin kardeşler, Aralık 1961’de kaçışlarını planlamaya başladılar. Önce kantinden aldıkları metal kaşıklar ve ev yapımı bir matkapla lavabolarının altındaki havalandırma deliklerini genişlettiler; giderek büyüyen deliklerin önüne uyacak şekilde boyanmış karton yerleştirdiler. Açıklıklar, arkadaki havalandırma bacasına tırmanacak kadar genişlediğinde, gizli bir atölye kurdukları hücre bloğunun artık kullanılmayan üst katına tırmandılar.
Burada saklanan 50’den fazla yağmurluk ve diğer malzemelerden ikiye bir buçuk metre boyutlarında bir sal diktiler. Dikişleri ısıtma sisteminden gelen sıcak buharla vulkanize ederek su geçirmez hale getirdiler. Eski ahşaptan birkaç kürek yaptılar. Sonunda havalandırma bacasından da geçerek çatıya çıkmanın bir yolunu buldular – tek yapmaları gereken fanı sökmekti.
Alcatraz’ın takma adı “The Rock”. İşte 1940’lardan bir fotoğraf
Kaynak: resim ittifakı / Everett Colle
11 Haziran 1962 akşamı kaçışlarına başladılar. Üçlü, sallarıyla çatıya tırmandı, bir oluktan 15 metre aşağı kaydı, hücre bloğunun ve bir duvarın etrafına birkaç çit tırmandı. Akşam saat 22:00’den kısa bir süre sonra, Alcatraz’ın kuzeydoğu köşesinden “denize açıldılar”—önlerinde tehlikeli akıntıların olduğu 3,5 millik buzlu su vardı.
Morris ve Albin kardeşler bir daha hiç görülmedi. Salın kalıntıları on gün sonra Golden Gate Köprüsü yakınlarında bulundu. ABD yetkilileri, üç kişinin boğulduğunu ve cesetlerinin Pasifik’te kaybolduğunu varsaydılar. Buna rağmen, federal hapishanelerden kaçan mahkumları aramakla görevli ABD Polis Teşkilatları, üçünü de arananlar listesine koydu.
Kaçış, Alcatraz’ın kapanması için son itici güçtü: zaten işletme maliyetleri çok yüksek olmuştu. Tüm içme suyu ve tüm yiyeceklerin adaya getirilmesi gerekiyordu. Ayrıca artık yarım asırlık binalar da dalgalı deniz havasında bakımsızlıktan dökülüyordu. Ne de olsa hapishane koşulları artık insanlık dışı kabul ediliyordu. Böylece, Başsavcı Robert F. Kennedy, 21 Mart 1963’te uygulanan kapatma emrini verdi.
Facebook’ta “Dünya Tarihi”ni de bulabilirsiniz. Bir beğeni bizi mutlu eder.